Λοιπόν; Τι σκέφτεστε; μου λέει.
Σκόνη του σώματός μου
«Πλούσιος είναι αυτός που διαθέτει ελεύθερο χρόνο» λένε. Για κάποιον λόγο πάντα αισθανόμουν ότι έχω ελεύθερο χρόνο. Ο ελεύθερος χρόνος λοιπόν… Χρειάζεται να έχεις ένα «περίσσευμα» για ν ασχοληθείς με την Ποίηση... ένα περίσσευμα χρόνου με την έννοια ενός υ π α ρ ξ ι α κ ο ύ περισσεύματος… που, μάλιστα, θέλεις να δώσεις...
Εξισορρόπηση
Μια ευρυματική μεταφορά του παραμυθιού του Όσκαρ Ουάιλντ "Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας", από την πένα της γνωστής συγγραφέως Βασιλικής Κάππα. Το συγκινητικό, λιτό παραμύθι μεταφέρεται στο θέατρο, εμπλουτίζεται από θεατρικούς ζωηρούς χαρακτήρες με πολύ χιούμορ, ενώ η βασική γραμμή του παραμυθιού και το φιλοσοφικό του μήνυμα μένουν καθαρά και διαυγή.
Η ποίηση χρησιμοποιεί τη ποιητική φόρμα για να δημιουργήσει συγκίνηση. Απευθύνεται στο συναίσθημα και στην νόηση βάζοντας τον αναγνώστη να ταξιδέψει. Να μπει μέσα σε ένα καράβι σκέψεων, συναισθημάτων, ιδεών αποκτώντας βιωματική σχέση με την ζωή. Η ποίηση του Θα συναντηθεί στην δημιουργική αναζήτηση του γίγνεσθαι, της καθημερινότητας αλλά και στο όνειρο. Ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει μέσω της τέχνης, μέσω ουσιαστικά της εσωτερικής ανάπτυξης του, τον κόσμο, αλλάζοντας βέβαια σιγά σιγά τους γύρω του και τελικά τον ίδιο του τον εαυτό! Η τέχνη είναι ένα ταξίδι ελευθερίας, αυτογνωσίας και ουσιαστικής παρουσίας μας πάνω σε αυτήν την γη!
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη από την αρχή της καλλιτεχνικής της ζωής υπήρξε ανήσυχο και ανατρεπτικό πνεύμα. Με μεγάλη πορεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο, με σκηνοθέτες και ηθοποιούς να ακουμπούν τα όνειρα τους και τις εμπνεύσεις τους στην δική της υποκριτική δεινότητα.
Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν γιατί πιστεύουν πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο να τη ζει κανείς. Άλλοι να σκοτώνονται για ιδέες ή αυταπάτες που τους παρέχουν ένα λόγο για να ζουν (αυτό που θεωρεί κανείς λόγο για να ζήσει αποτελεί συνάμα και έναν εξαίρετο λόγο για να πεθάνει). Το νόημα της ζωής είναι το πιο επείγον ερώτημα. Ένας κόσμος που μπορούμε να εξηγήσουμε ακόμη και με λανθασμένες δικαιολογίες είναι ένας κόσμος οικείος.
Ο πλανήτης της Στέλλας Μαρή κινείται στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας- όρος στον οποίο η ίδια αντιδρά, καθώς "στη τέχνη όλα αφορούν την φαντασία". Ο πλανήτης Άριστος, αποφασίζει την αποστολή κατοίκων του, των Ηρακλειδών, στη Γη, με σκοπό την αποτροπή της εξαφάνισης της. Όμως σύντομα τον χαρά διαδέχεται ο φόβος, την ποίηση, το έγκλημα, και οι Ηρακλειδείς θα κληθούν να επιστέψουν στον πλανήτη τους, αφού έχουν κάποιοι ήδη μυηθεί στο "φαινόμενο" του Έρωτα, μεταξύ των οποίων και η Αλκμήνη, που μάς μιλά για το ταξίδι της αυτό, από τον πλανήτη της, στη Γη...
Από θαμπό γυαλί ο κόσμος
Έκλεισα την πόρτα κι ακούμπησα πάνω της. Ένα κύμα ναυτίας με σάρωσε για μια στιγμή κι αμέσως αποτραβήχτηκε. Όμως θα ξαναρχόταν. Κοίταξα γύρω μου με αγριεμένα μάτια. Στο σαλόνι φτερούγιζαν χιονονιφάδες που έμπαιναν απ’ το ανοιχτό παράθυρο. Ο άνεμος σφύριζε και τις στροβίλιζε κι έτριζαν σαν στατικός ηλεκτρισμός και λαμπύριζαν στο λιγοστό φως. Το σπίτι ήταν ψυγείο. Ανατρίχιασα ολόκληρη. "Μα πώς άνοιξε το παράθυρο;" αναρωτήθηκα.
Ένα δροσερό ερωτικό παραμύθι που παίζει με το κλασσικό μοτίβο της συνάντησης του πρίγκιπα και της φτωχής κοπέλας. Μετά από πολλές περιπέτειες η Άννα, μια σύγχρονη κοπέλα που κινείται μέσα στο μυθικό τοπίο του παραμυθιού, βρίσκει την ευτυχία και την αγάπη.
Σε ένα φανάρι του δρόμου έχει πιάσει πόστο ένας "Ξένος" που προσπαθεί να καθαρίσει τα τζάμια των διερχόμενων αυτοκινήτων. Καθώς η ώρα περνά, βυθίζεται όλο και περισσότερο στις αναμνήσεις του, ενώ, ταυτόχρονα, το φανάρι γίνεται ένα σταυροδρόμι όπου συναντιούνται άνθρωποι της νύχτας, της αγοράς, του δρόμου και της διανόησης, κουβαλώντας ταυτόχρονα θυμό αλλά και συμπόνια ο ένας για τον άλλον, σε έναν αντιφατικό συνδυασμό
Στη "Ρέπλικα" το στοίχημα είναι ακριβώς το αντίθετο: σε ένα έργο που η υπόθεσή του εντάσσεται στο φουτουριστικό, η πρόθεσή του είναι αμιγώς "θεατρική" και οι ηθοποιοί μέσω του λόγου και της κίνησής τους (και εδώ η κινητική φόρμα είναι εμφανής) καλούνται να μάς οδηγήσουν στην πραγματικότητα των ρόλων τους. Προς αυτήν την κατεύθυνση, και η απουσία ρεαλιστικών συσκευών (τηλεφωνική συσκευή, τηλεχειριστήριιο κ.ά.).
Ένα νέο βιβλίο ποίησης με τίτλο «Φωταύγεια» του Χρήστου Ν. Καρακάση από τις Εκδόσεις Κουίντα κυκλοφόρησε μέσα στον Σεπτέμβριο. Ο Χρήστος Καρακάσης είναι ένας δημιουργός που υπηρετεί την τέχνη και της εμφυσά τη δική του πνοή παράγοντας με υπομονή το έργο του. Τον γνωρίσαμε μέσα από τη σκηνοθετική του ιδιότητα καθώς και μέσα από τη σταθερή παρουσία του και την προσφορά του στο πολιτιστικό γίγνεσθαι αρκετά χρόνια τώρα. Είναι η πρώτη φορά που καταθέτει έργο ποιητικό.
ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ
Αυτό το σκοτεινό βιβλίο είναι ένα Αλφαβητάρι ή Λεξικό που ταξιδεύει τον αναγνώστη στις πιο απρόσμενες εννοιολογικές περιοχές των μουσικών όρων, ενίοτε βαθυστόχαστες ενίοτε κωμικά ανατρεπτικές, με λεπτές αποχρώσεις σαρκασμού.
Τα όρια απέραντα «φαντάζουν» στα «ταξίδια» της Τέχνης. Τη φιλοσοφία αυτή πρεσβεύει η νέα ποιητική ανθολογία υπό τον τίτλο «Το Ταξίδι μόλις τώρα αρχίζει», που «κυκλοφόρησε» από τις Εκδόσεις Κουίντα.Με πονήματα εμφανίζονται οι εξής δημιουργοί: Αντωνία Γιοβανοπούλου, Κωνσταντίνα Κατσανά, Εύα Μαρά, Ελένη Ζόχντη, Γιώργος Μουτσινάς, Πλούταρχος Πάστρας, Μαρία Πετροπούλου και Νίκος Σπιτάλας.Tα ποιήματα ανθολόγησε ο Νικόλαος Μόσχοβος. Την εικονογράφηση πραγματοποίησε η Δήμητρα Μερμίγκη. Την έκδοση σχεδίασε και επιμελήθηκε φιλολογικά η Βασιλική Κάππα.
Τα θαλασσόξυλα